Bodies... The Exhibition
Rodin’s carrière werd geholpen door een aantal schandalen rond zijn werk. In 1876 werd hij valselijk beschuldigd van surmoulage, dwz het afgieten van menselijke lichaamsdelen. Het gebruik van echte lichamen, was helemaal ondenkbaar. Body Worlds en Bodies Human - Anatomy in Motion zijn tentoonstellingsconcepten die dat wel doen. Lijken worden geplastineerd(1) en gefixeerd in verschillende poses. Bodies Human - Anatomy in Motion toont het lichaam van een Chinese man in (ongeveer) de pose van de Denker. De schedel is gelicht, de hersens zijn zichtbaar.
De plastinatietechniek werd in 1978 gepatenteerd door Gunther von Hagens. De eerste jaren werd de techniek gebruikt voor wetenschappelijke doeleinden, maar in 1995 opende Von Hagens de eerste Body Worlds tentoonstelling in Japan. In de jaren daarna werd het concept wereldwijd een commercieel succes, met naar eigen zeggen 37 miljoen bezoekers. [small](text continues below image)[/small]
Body Worlds en Bodies Human - Anatomy in Motion zijn moderne varianten van de Wunderkammer en freak show. Behalve miljoenen bezoekers zijn er critici die claimen dat de ethische grenzen ver overschreden zijn. In 2006 leidde congressional inquiry over de twijfelachtige herkomst van de gebruikte lichamen tot een disclaimer op de site van Bodies Human - Anatomy in Motion. Voor de herkomst van de lijken vertrouwden ze op hun Chinese partners, maar konden niet garanderen het geen geëxecuteerde gevangen waren. Om de morele klippen te omzeilen heeft Gunther von Hagens een plastinatie donorprogramma opgezet, waar 9000 mensen op zouden hebben ingetekend, voornamelijk Duitsers. Von Hagens ziet zichzelf als een moderne dokter Tulp uit Rembrandts Anatomische Les, maar in de pers wordt hij vaker vergeleken met dokter Frankenstein.
(1)
[small]
The room temperature process of plastination are the following steps:
Each specimen is fixed using formalin (embalming fluid).
The specimen is then cleaned of lipids and excess material by washing the specimen in cool running water for one to three days, depending on the size of the specimen.
The specimen is then dehydrated by placing the specimen in acetone. You must make sure the specimen is completely submerged. Depending on the size and weight of the specimen, it may take up to three acetone baths (using new acetone) to complete step three. Your specimen should have one percent (1%) or less of water content to be completely dehydrated.
The next step would be to completely submerge the dehydrated specimen into a polymer/crosslinker bath and leave it in the mixture for one 24-hour day to get accustomed to the bath. Then place the specimen into a vacuum chamber. Once you achieve total vacuum pressure, the acetone is exchanged with polymer (you can witness this by the bubbling action in the vacuum). Once the bubbling stops, the exchange from acetone to polymer/crosslinker is complete.
The final step is to remove the specimen from the polymer/crosslinker bath and let drain. Wipe excess polymer/crosslinker from the specimen using paper towels. Then apply a thin coating of catalyst on your specimen and let cure. Once the specimen has cured, it will last many, many years.[/small]